'Geachte heer Bach' in Emmen

Emmen ligt hier een half uurtje rijden vandaan, maar eigenlijk ken ik het alleen van het stationnetje. Als ik per trein naar het Westen reis, verkies ik deze halte nogal eens boven Assen, omdat je in Emmen tenminste nog een Volkskrant kunt kopen. In de 'metropool' Assen moet je het tegenwoordig doen met de Metro of de Spits.

Koopzondag
Nu was de Grote Kerk het doel. Daar vond de concertante theatervoorstelling 'Geachte heer Bach' plaats. In de 'Vlinderstad' zag het gisteren zwart van de mensen. Hadden die allemaal als motto 'Geen dag zonder Bach'? Ik was blij dat ik kaarten had gereserveerd! Al snel bleek het koopzondag te zijn. Om niet alleen de koophonger van het publiek te stillen, maar het ook nog wat muzikaal vertier te bieden, traden op hoeken van straten en pleinen bandjes op. Vooral rond de Grote Kerk werden met doordringende, dreunende bassen heel wat decibellen geproduceerd. Een bizarre opmaat voor Bachs muziek. Gelukkig was het de koster van de kerk gelukt de herrie tijdens de voorstelling te stoppen.

Hemelpoort
In de voorstelling ontwaakt Bach, goed gespeeld door acteur Dick van Veen, aan de hemelpoort. Hij moet - alvorens toegang tot de hemel te krijgen - bewijzen dat hij de échte Johann Sebastian Bach is. Om dit te doen, vertelt Bach over zijn leven en vooral over zijn muziek. Zijn betoog wordt gelardeerd met voorbeelden uit zijn rijke repertoire.

Jazz
Organist Wietse Meinardi, fluitiste Berta van der Kolk en sopraan Alina Rozeboom vertolken zijn muziek. Vooral Alina Rozeboom maakte een verpletterende indruk met haar kristalheldere stem, die dankzij de geweldige akoestiek geheel tot zijn recht kwam. Wietse Meinardi liet Bach kennismaken met het twintigste eeuwse orgel, subtiel soms, maar dan weer met alle registers open. Zelfs speelde hij jazzmuziek. Bach: "Wat is dat? Een eigen compositie?". "Nee", riep Meinardi vanaf het orgel: "Dit is jazz!". "Interessant", vond Bach.

Interessant, verrassend en mooi was ook deze voorstelling, met teksten van Janine Hoekstein in de regie van Jos Visscher. Een zoektocht naar een leven, een tijdsbeeld, maar vooral naar muziek.

Een korte video-impressie

Voor nadere informatie (o.a. de speellijst) zie de website van Stichting Muziektheater Assen

'We hebben een gesprek. Ik mag niet omkijken.'

Drie jaar na de dood van zijn zoon Tonio verbrak schrijver A.F.Th. van der Heijden gisteren zijn isolement. Hij liet zich door Twan Huys interviewen voor het tv-programma College Tour. Een indrukwekkende uitzending.

Orpheus-mythe
Op de vraag van een studente of hij - na de requiemroman Tonio - overwoog een boek te schrijven over Tonio's eventuele verdere leven als dat niet was beëindigd, antwoordde Van der Heijden dat hij aantekeningen maakte voor een 'metroroman', verwijzend naar de Orpheus-mythe, waarbij hij over de plankieren door de tunnels van de in aanbouw zijnde Noord-Zuidlijn loopt en Tonio door de modder achter hem aan fietst. "We hebben een gesprek. Ik mag niet omkijken."

Zie ook NTR.

Domweg gelukkig langs het Mussel Aa Kanaal

Het fluitenkruid tiert weer welig... 

 

 en LabraDora is domweg gelukkig

langs het Mussel Aa Kanaal...

 

..terwijl ze en passant de velden inspecteert.

Waar vindt de mus een huis?

Het mussenpaar (dat niet op de foto wilde) vond het niet,
maar bouwde het zelf. Op de buitenlamp, onder de dakgoot,
met wilde wingerd als vitrage. Een slimme zet, want een dak
boven het hoofd en bij tijd en wijle vloerverwarming...

Kees Stipjaar krijgt vorm

Dagblad van het Noorden, 18 mei 2013

Langzamerhand krijgt het Kees Stipjaar vorm. Vandaag berichtte het Dagblad van het Noorden over de expositie over Stip die in de zomermaanden in de pas gerestaureerde Stelmakerij in Sellingen gaat plaatsvinden. Binnenkort haal ik de collectie op in het historisch museum Viseum in Veenendaal, die haar in bruikleen geeft. Ook heb ik al verschillende dichters bereid gevonden op 31 augustus deel te nemen aan het Kees Stipfestival, dat een hommage aan de puntdichter belooft te worden.

Nog hoger dan de regenboog

De drie vliegen

Er zaten eens drie vliegen
Om het hardst te liegen,

Buiten op een balkon,
Luierend in de zomerzon.

De eerste zei: ‘Met deze poot
Sloeg ik vijf olifanten dood.’

De tweede zei: ‘Ik vlieg zo vlug,
In ’n uurtje naar Afrika en terug.’

De derde zei: ‘Ik vlieg zo hoog,
Nog hoger dan de regenboog.’

Toen werd ’t wat kil en ’t waaide wat
De vliegen riepen: ‘Voel je dat!’

En vlogen gauw het huis weer binnen
Om daar nóg meer leugens te verzinnen.

Hans Andreus

uit de bundel 'Kinderversjes',
Uitgeversmaatsschappij Holland,
Haarlem, 1975

Uitzicht vanuit de woonkamer, 12 mei aan het begin van de avond.

Kramsvogel

Hij zat stil voor zich uit te staren voor het gastenverblijf, deze kramsvogel. Was hij tegen het raam gevlogen en nog enigszins versuft, of was hij zijn gevederde vrienden kwijtgeraakt? Hij keek hoe dan ook monter uit z'n ogen en liet zich gewillig fotograferen. Toen ik nóg iets dichterbij kwam, hipte hij weg en nam plaats in de houtwal. De volgende dag was-ie gevlogen. Vrij!

De vlag

Kees Stip was - voordat hij naar Sellingen verhuisde - jarenlang regisseur van het Polygoonjournaal (met de karakteristieke stem van Philip Bloemendal). Maar hij schreef ook scenario's voor films en regisseerde deze, zoals De vlag.

Het is een korte speelfilm uit 1955 over het uitsteken van de vlag op 4 mei
's avonds rond acht uur in verband met dodenherdenking. Flashbacks van de verteller, die, ondergedoken op dat adres, in september 1944 - Dolle Dinsdag - met de bewoners ook de vlag uitsteekt, waardoor hij en de bewoners gearresteerd werden. Alleen hij overleefde de oorlog door tijdens het transport naar Duitsland uit de trein te springen.