woensdag 28 november 2012

Leonard Nolens

Vrijdagmiddag 30 november reikt koningin Beatrix in het Koninklijk Paleis op de Dam de Prijs der Nederlandse Letteren  uit aan de Vlaamse dichter en dagboekschrijver Leonard Nolens (65).
De jury - onder voorzitterschap van Herman Pleij - roemt de Vlaming omdat hij 'onmodieus de tegenstelling tussen het woord en het leven verwerpt'.
Tijdens een van de onvolprezen Poëziezomers in Watou (B) hoorde ik hem al eens voordragen. Het geeft een meerwaarde aan zijn toch al prachtige poëzie. Luister hier naar het gedicht Vermoeidheid.


Kijk hier naar een videoportret van Leonard Nolens. Meer gedichten van Nolens vind je hier.

maandag 26 november 2012

Canto Ostinato

fragment uit Canto Ostinato
Componist Simeon ten Holt (89) is overleden. Hij is vooral beroemd geworden met zijn compositie Canto Ostinato (letterlijk: 'koppig lied'). Minimalistische muziek die desondanks een groot publiek bereikte. Net als het Hollandse landschap lijkt de muziek aanvankelijk rationeel, eentonig en saai, maar is deze van een ongekende, indringende schoonheid. Kijk en luister maar:

dinsdag 20 november 2012

Zalstoe aaltied bie mie blieven

Ede Staal (1941 - 1986)
Toen Loes en ik in 1999 besloten naar Oost-Groningen te verhuizen, 
kregen we van Caroline - net als ik jarenlang met hart en ziel verbonden
 aan Theater Rondeel in Wijk bij Duurstede - een cd'tje (ik weet nu 
dat het in het Gronings een 'spaigelploatje' heet), met dat prachtige
nummer 'Zalstoe altied bie mie blieven' van Ede Staal.
Toen we dit hoorden, wisten we het helemaal zeker:
We hebben de juiste keuze gemaakt!

 

Liedteksten van Ede Staal zijn hier te vinden. 

 De cd-single Zalstoe aaltied bie mie blieven was
in 1997 een kerstcadeautje voor de abonnees van het
Nieuwsblad ('t Nijsblad') van het Noorden
(thans: Dagblad van het Noorden).
Ook As vaaier woorden staat op deze single.
Hier een unieke filmopname van Ede Staal
(met een fragment van het lied).

zondag 18 november 2012

I.M. Theater Rondeel

  't Rondeel in Wijk bij Duurstede. 
Links in de voorgevel het gedicht Wat blijft.

Tien jaar lang (van 1989 - 1999) was ik verbonden aan Theater Rondeel in Wijk bij Duurstede. Helaas werd in 2005 de subsidiekraan door het gemeentebestuur dichtgedraaid. Doodzonde, want het kleine theater - in een voormalige stadsboerderij aan het Kokkestraatje - liet de verbeelding aan de macht komen en voorzag in een culturele behoefte. Dankzij oud-filmer Ernest Bresser en zijn vrouw Iet kwam het tot stand. Jarenlang werden er allerlei voorstellingen gegeven. Bovendien was het een geliefd filmhuis.

Sterren van weleer
Gisteren werd ter herinnering aan het theater een beeld van Yvonne Visser bij de entree van de oude binnenstad van Wijk bij Duurstede, tegenover café De Veldpoort, onthuld. Ik was erbij en het was een hartelijk weerzien met veel oud-bekenden.
Er staat nu een mooi monument op de (ronde) 'grafsteen' van Theater Rondeel. Een haas, die kijkt naar de sterren van weleer, maar zich tegelijkertijd als het ware tot de muzen richt met het verzoek om de cultuurbarbaren onder de politici te laten inzien dat (theater)kunst van onschatbare waarde is.  

Caroline van Kappel (oud-vrijwilliger Theater Rondeel, links) en 
Yvonne Visser (de schepper van het beeld) tijdens de inleiding.

 
de onthulling... 

 applaus!

 
Ernest Bresser (rechts) spreekt - na jaren - weer zijn publiek toe.

    
 
 
Momenteel bevindt zich in het  voormalige theater een 
atelier en galerie voor 'outsiderkunst', Reinaerde Atelier 't Rondeel.

 Na de onthulling was er een receptie in de prachtige
galerie, waar ooit de 'sterren van weleer' straalden...

Het atelier in de voormalige schuur

  
Een van de werken van een 'outsiderkunstenaar'.

Rondeel is in goede handen!
En gelukkig heeft Theater Rondeel de basis gelegd
voor het huidige Calypso Theater aan de Markt.

donderdag 1 november 2012

HBS AGENDA 1934 - 1935


Ondanks allerlei bureaucratische barricaden, kafkaëske kronkelpaden, wetten die in de weg stonden (en praktische bezwaren), is het dan eindelijk zover. Deze week verhuizen we mijn hoogbejaarde ouders (92 en 94 jaar) naar een mooi appartement in een verzorgingshuis.
Mijn vader vond bij het leeghalen van de kasten nog een HBS-agenda uit zijn jonge jaren. Het boekje valt bijna uit elkaar, maar het is een prachtig document uit de tijd dat hij in de derde klas van de Gemeentelijke Hoogere Burger School aan de Van Asch van Wijckskade in Utrecht zat, cursusjaar 1934 - 1935. Hij vond dat het mij als leraar toekwam...

Het rooster (Nederlandsch, Fransch, Duitsch, Engelsch...)

Destijds kon je in de agenda ook je hoed- en boordmaat kwijt... 
Mijn vader vond zijn schoenmaat (en het alarmnummer van 
de brandweer) kennelijk voldoende.

 De Gemeentelijke HBS aan de Van Asch van Wijckskade in Utrecht