In 2008 nam ik - na
25 jaar - afscheid van de Amarantis Onderwijsgroep. Deze onderwijsmoloch
(30.000 leerlingen in het mbo en vo) kwam kortgeleden - terecht - negatief in
het nieuws. Wegens wanbeheer was er een miljoenentekort en er moesten minstens
200 banen uit. Van bevriende oud-collega's begreep ik dat alle medewerkers een
zwijgplicht opgelegd hadden gekregen (!). Met terugwerkende kracht wond ik me
zo op over de teloorgang van deze onderwijsfabriek die velen (behalve de raad
van toezicht en het enig overgebleven lid van het college van bestuur) aan
zagen komen, dat ik besloot een ingezonden stuk naar de Volkskrant te
sturen. Afgelopen woensdag werd dit artikel, met als kop 'Megascholen
hebben hun beste tijd gehad', geplaatst in de rubriek Opinie & Debat.
 | |||||||||
| Volkskrant 15 februari 2012 |
Toeval bestaat
niet. Nog diezelfde dag werd door bemiddeling van de minister zelf een
interimmanager benoemd: Marcel Wintels, voorzitter van het college van bestuur
van Fontys Hogescholen. Deze liet er geen gras over groeien. "Amarantis is
één bak ellende", zei hij in het Parool. Defuseren was volgens hem
de enige oplossing. Heel Amarantis wordt nu ontmanteld; er moeten zes à acht
levensvatbare scholengroepen overblijven.
De naam Amarantis
is afgeleid van amarant, dat staat voor eeuwige groei en bloei. Deze
Amarantis is nu echter definitief uitgebloeid.
Zowel op scholen
van Amarantis als op mijn huidige (kleinschalige) RSG in Ter Apel werd positief
gereageerd op mijn artikel. En ook via andere - veelal digitale - kanalen kreeg
ik hartverwarmende reacties.
Marcel Wintels, de
troubleshooter, reageerde op twitter: "Conclusie
Hans ter Heijden te generiek. Ook goede voorbeelden van grote scholen. Maar
Amarantis inderdaad vb van bestuurlijk wanconstruct."
(Fontys, waar hij de baas is, heeft 40.000 studenten...)