Hans Vlek

Hoewel ik niet verwachtte dat iemand ooit een gedicht over geraniums had geschreven, vond ik er uiteindelijk toch één. In de serie 'In blui' (8) plaatste ik laatst het ironische (sommigen zullen zeggen cynische) vers 'Geranium' van Hans Vlek (*1947). Omdat ik geen enkele bundel van hem bezit en nog slechts enkele andere verzen van hem in bloemlezingen vond, besloot ik via Boekwinkeltjes.nl Zwart op wit te bestellen. Dit is een bundeling uit 1970 van de eerder verschenen dichtbundels Anatomie voor moordenaars (1965), Iets eetbaars (1966), Een warm hemd voor de winter (1968) plus nog niet eerder gepubliceerde gedichten.

Zwart op wit
Enkele dagen later had ik Zwart op wit in handen. Heel opvallend was dat de vorige eigenaar in de inhoudsopgave uitgerekend achter het gedicht 'Geranium' een kruisje had geplaatst. Toeval bestaat niet. Bovendien had hij of zij een krantenknipsel uit 1987 voor in het boek gelegd, met daarop een foto van Vlek (zie hierboven) die ik nog niet eerder had gezien.
Hans Vlek - destijds geroemd omdat hij in schijnbaar alledaagse spreektaal gecompliceerde emoties wist weer te geven - is ten onrechte wat in de vergetelheid geraakt. Voor zover bekend woont de dichter/schilder nog in Spanje. In 2008 werd deze 'Shakespeare van de Nederlandse poëzie' uitgenodigd om tijdens Poetry International uit zijn werk voor te dragen. Een schrijnend verslag over dit 'optreden' is hier te lezen.

Juli 2016: Hans Vlek overleden. Zie Tzum

Hieronder nog een vers van Hans Vlek dat ook als gevelgedicht in
's-Hertogenbosch te bewonderen is. 

Hommage à qui

Als ik sterf dan
liefst zoals Sarah Bernhardt,
Theatraal, groots, ontroerend.
En dan weer opstaan
voor de bloemen.

Hans Vlek

Uit: Een warm hemd voor de winter (1968); later opgenomen in
Zwart op wit (1970)